Autor: ks_edward

Nadszedł październik, a wraz z nim czas szczególnego poświęcenia Maryi i modlitwy różańcowej. Modlitwy, która jest jednym z najbardziej znanych sposobów na zawierzenie swoich trosk, zmartwień i myśli Matce Bożej.

Tajemnice różańcowe mówią, że miłość Boża jest nadzwyczaj konkretna i twórcza, że Bóg nie tylko mówi, ale działa, nie tylko obiecuje, ale daje to czego potrzebujemy najbardziej. Różaniec jest zaproszeniem do modlitwy kontemplacyjnej. Wypowiadając słowa zatrzymujemy nasze myśli na rozważanej tajemnicy. Wielu katolików przynależy do tzw. róż różańcowych, które w modlitwie zawierzają wszystkie sprawy Kościoła, parafii i poszczególnych rodzin. „Różaniec to skarb, który trzeba odkryć” – mówił św. Jan Paweł II. Do odmawiania różańca nawoływała sama Maryja podczas wielu objawień i dała liczne obietnice dla tych, którzy modlą się w ten sposób. Papież Pius IX zapytany, jaki jest największy skarb Kościoła, wyciągnął z kieszeni różaniec i powiedział: „Oto jest największy skarb Kościoła!”

Trzymając różaniec w dłoniach i rozważając tajemnice naszego zbawienia, utwierdzamy się w prawdzie, że choć życie wieczne jest darem Boga, to musi być również w naszych rękach. Jak paciorki stanowią jeden różaniec, tak nasza modlitwa umacnia całą wspólnotę modlącego się Kościoła, za który każdy z nas jest odpowiedzialny. Niech ta prosta modlitwa staje się źródłem pokoju: na świecie i w naszych sercach.

Święty Michale Archaniele! Wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a Ty, Wodzu niebieskich zastępów, szatana i inne złe duchy, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen.

Modlitwa do Michała archanioła jest jedną z najbardziej potężnych modlitw, jakie możemy odmawiać. Michał archanioł jest przede wszystkim obrońcą przed siłami zła i dzięki jego mocy i interwencji możemy otrzymać ochronę i wsparcie w trudnych chwilach. Wyrażając swoje wołanie do tego wspaniałego archanioła, oddajemy się pod opiekę Jego niezwykłej siły oraz Boskiej mądrości.

Moc tej modlitwy wynika z jej wyjątkowej natury, która obejmuje zarówno aspekt duchowy, jak również fizyczny. Odmawiana przez wierzących na całym świecie, ta modlitwa staje się nie tylko formą kontaktu z Bogiem poprzez Michała archanioła, ale również kluczem do uzyskania pomocy w rozwikłaniu problemów życiowych czy duchowych. Niezależnie od tego, czy borykamy się z pokusami grzechu czy szukamy siły do walki ze złem w otaczającym nas świecie, modlitwa do Michała archanioła zachęca nas do skierowania swej uwagi na Boga i odwrócenia się od pokus doczesności.

Święty Ojcze Pio,

Zwracam się do Ciebie w chwili potrzeby, Szukając Twojego wsparcia i orędownictwa. Ty, który byłeś zawsze gotów pomagać potrzebującym, Wysłuchaj teraz mojego wołania.

Ojcze Pio, Ty znałeś ciężar ludzkich trosk, I z miłością niosłeś pomoc cierpiącym. Proszę, wstaw się za mną u Boga Ojca, I wyproś mi łaskę, której tak bardzo potrzebuję.

[Można tu wymienić konkretną prośbę lub problem]

Naucz mnie, jak Ty, ufać bezgranicznie Bogu, Nawet gdy droga wydaje się trudna i ciemna. Pomóż mi odnaleźć siłę w modlitwie, I odwagę w stawianiu czoła przeciwnościom.

Ojcze Pio, Ty, który mówiłeś: „Módl się, ufaj i nie martw się”, Pomóż mi żyć tymi słowami każdego dnia. Niech Twój przykład będzie dla mnie światłem, Prowadzącym mnie ku Bożej miłości i miłosierdziu.

Proszę Cię o wsparcie w moich codziennych zmaganiach, O mądrość w podejmowaniu decyzji, I o siłę do wytrwania w wierze. Bądź moim przewodnikiem i orędownikiem.

Święty Ojcze Pio, dziękuję za Twoją obecność i opiekę. Ufam, że przez Twoje wstawiennictwo, Bóg udzieli mi potrzebnych łask i pomocy. Niech Twoje błogosławieństwo towarzyszy mi zawsze.

Amen.

Współczesny świat często uważa, że świętość to droga dla starszych – dla tych, którzy już „przeżyli swoje” i dopiero wtedy mogą myśleć o Bogu na poważnie. Jednak św. Stanisław pokazuje nam, że świętość nie zna wieku. Już jako nastolatek miał w sobie pragnienie całkowitego oddania się Bogu.

Był uczniem kolegium jezuitów w Wiedniu. Choć pochodził z możnej, szlacheckiej rodziny, nie pociągały go bogactwa ani zaszczyty. Jego serce pragnęło wstąpić do zakonu jezuitów, lecz spotkał się ze sprzeciwem rodziny. Mimo to wyruszył pieszo z Wiednia aż do Rzymu, by tam odpowiedzieć na swoje powołanie. Nie przestraszył się przeciwności – wiedział, komu zaufał.

Święty Stanisław uczy nas, że warto być wiernym Bogu, nawet jeśli inni się z nas śmieją, nawet jeśli świat powtarza: „Zajmij się czymś pożytecznym, a nie modlitwą”. On rozumiał, że życie nie polega jedynie na karierze, pieniądzach czy sukcesach. Życie jest drogą do nieba, a każdy dzień to krok ku wieczności.

Nie musimy wędrować pieszo do Rzymu jak Stanisław. Naszą drogą świętości jest codzienna wierność Bogu – w modlitwie, w uczciwości, w miłości do bliźniego, w odważnym stawaniu po stronie dobra. Święty Stanisław nie dokonywał rzeczy niezwykłych – czynił zwyczajne rzeczy z wielką miłością i oddaniem. I to wystarczyło.

Nie bójcie się wymagać od siebie. Nie bójcie się iść pod prąd. Nie bójcie się mówić Bogu „tak”, nawet jeśli inni powiedzą „nie”. Święty Stanisław Kostka pokazuje nam, że nie trzeba czekać do starości, aby zostać świętym. Świętość zaczyna się dziś – w twoim sercu, w twoim domu, w twojej szkole, w twoich decyzjach.

Święty Stanisławie Kostko, patronie młodzieży, ucz nas kochać Boga całym sercem. Pomóż nam być wiernymi w codzienności i nie lękać się świętości.