Współczesny świat często uważa, że świętość to droga dla starszych – dla tych, którzy już „przeżyli swoje” i dopiero wtedy mogą myśleć o Bogu na poważnie. Jednak św. Stanisław pokazuje nam, że świętość nie zna wieku. Już jako nastolatek miał w sobie pragnienie całkowitego oddania się Bogu.
Był uczniem kolegium jezuitów w Wiedniu. Choć pochodził z możnej, szlacheckiej rodziny, nie pociągały go bogactwa ani zaszczyty. Jego serce pragnęło wstąpić do zakonu jezuitów, lecz spotkał się ze sprzeciwem rodziny. Mimo to wyruszył pieszo z Wiednia aż do Rzymu, by tam odpowiedzieć na swoje powołanie. Nie przestraszył się przeciwności – wiedział, komu zaufał.
Święty Stanisław uczy nas, że warto być wiernym Bogu, nawet jeśli inni się z nas śmieją, nawet jeśli świat powtarza: „Zajmij się czymś pożytecznym, a nie modlitwą”. On rozumiał, że życie nie polega jedynie na karierze, pieniądzach czy sukcesach. Życie jest drogą do nieba, a każdy dzień to krok ku wieczności.
Nie musimy wędrować pieszo do Rzymu jak Stanisław. Naszą drogą świętości jest codzienna wierność Bogu – w modlitwie, w uczciwości, w miłości do bliźniego, w odważnym stawaniu po stronie dobra. Święty Stanisław nie dokonywał rzeczy niezwykłych – czynił zwyczajne rzeczy z wielką miłością i oddaniem. I to wystarczyło.
Nie bójcie się wymagać od siebie. Nie bójcie się iść pod prąd. Nie bójcie się mówić Bogu „tak”, nawet jeśli inni powiedzą „nie”. Święty Stanisław Kostka pokazuje nam, że nie trzeba czekać do starości, aby zostać świętym. Świętość zaczyna się dziś – w twoim sercu, w twoim domu, w twojej szkole, w twoich decyzjach.
Święty Stanisławie Kostko, patronie młodzieży, ucz nas kochać Boga całym sercem. Pomóż nam być wiernymi w codzienności i nie lękać się świętości.